U Beogradu je večeras održan skup na kojem je govoreno o jednom od najmorbidnijih zločina počinjenih u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/ nad srpskom djecom – “mrtvom dječijem mašvinskom kolu” na Kordunu.

Predsjednik Udruženja Koordinacije izbjeglih i raseljenih u Srbiji Jovan Čakarević rekao je da se o ovom zločinu koji su ustaše izvršile 1942. godine nije smjelo ili nije htjelo pričati 80 godina, a takvih je zločina bezbroj.

Čakarević je podsjetio i na zločin u kojem su ustaše iz čista mira zatrle cijelo srpsko selo Vlajići kod Teslića.

– Čini mi se da ljudi nisu svjesni obima zločina koje je srpski narod preživio u Drugom svjetskom ratu. Mislim da bi ovom narodu trebalo prezentovati sve to što više puta, samo da postanu svesni razmera genocida nad Srbima. Misija našeg udruženja jeste da se ta istina što više otkriva i predstavi našem narodu – rekao je Čakarević.

Na skupu su govorili i politikolog Mile Bosnić i članovi Zavičajnog udruženja Kordunaša, koji su istakli da je genocid nad djecom najstrašniji vid uništavanja srpskog naroda.

Pokolj srpske djece u šumi Mašvina na Kordunu izvršile su prije 80 godina ustaše tokom napada između 18. i 31. jula 1942. godine, kada je počinjen strašan zločin nad Srbima u kordunskom selu Sadilovac.

U julu 1942. godine ustaše su u ofanzivi na južni dio Korduna spalile sva srpska sela i ubile ukupno 883 srpskih civila, od kojih je najviše stradalo u srpskoj Crkvi Rođenja Presvete Bogorodice u Sadilovcu.

U ovoj crkvi ubili su i zapalili 463 Srba, među kojima 149 djece mlađe od 13 godina, a ubijeno je oko 70 odsto stanovništva ovog kraja.

Tokom ove ustaške ofanzive desio se i zločin nazvan „mrtvo dječje mašvinsko kolo“, o čemu je svojevremeno posvjedočio komandant četvrtog bataljona Kordunaškog odreda Nikola Basara.

Pripadnici tog odreda naišli su na proplanku u šumi Mašvina na mrtva, naga tijela dvadesetoro djece – po deset djevojčica i dječaka.

– Djeca su poredana u kolo – nožice prema unutra, a glave prema vani na srazmjernom rastojanju. Djevojčice su na travi raširenih nožica i ručica, a dječaci na djevojčicama – trbuh na trbuhu. Svako dijete je zaklano, to jest, prerezano nožem ispod vrata, ali se ne vidi da su tu na licu mjesta klana. Ne vide se ni tragovi krvi, što znači da je taj čin učinjen negdje na drugom mjestu, pa su ih ovdje donijeli i poredali u kolo – posvjedočio je Basara.

Tek oslobođenjem Slunja i drugih dijelova Korduna u novembru 1942. godine preživjeli Sadilovčani su ostatke žrtava sakupili među zidine izgorjele crkve i pokrili ih zemljom.

Skup, koji su u skupštinskoj sali opštine Zvezdara u Beogradu, organizovali Udruženja Koordinacija izbjeglih i raseljenih u Srbiji, Zavičajno udruženje Kordunaša i beogradska opština Zvezdara, dio je nastojanja da se javnost u Srbiji informiše o zločinima nad srpskim narodom u Drugom svjetskom ratu.

(Srna)