Iskopavanja koja mogu trajati i do dvije godine otkrivaju nasljeđe zanemarivanja i prezira. U Tuamu, zapadna Irska, otkrivena je druga masovna grobnica za novorođenčad na lokaciji nekadašnjeg doma za majke i djecu, što forenzičari smatraju značajnim otkrićem, javlja CNN.

U domu, koji su vodile časne sestre reda Bon Secours, tokom 36 godina preminulo je gotovo 800 beba i male djece, a vjeruje se da su njihova tijela bila odložena u masovne grobnice.

Iskopavanja, koja su započela ovog ljeta, nadzire neovisno tijelo ODAIT.

Direktor Daniel MacSweeney potvrdio je da je drugo groblje udaljeno oko 50 do 100 metara od septičke jame u kojoj su prvobitno odlagana tijela.

Od početka iskopavanja pronađeni su posmrtni ostaci 11 novorođenčadi, a DNK analiza traje kako bi se identificirale žrtve. Dosad je 160 članova porodica dostavilo uzorke DNK.

Priča o domu u Tuamu postala je poznata 2014. godine zahvaljujući lokalnoj historičarki Catherine Corless, koja je otkrila da je 796 beba preminulo bez ikakvih zapisa o pokopu.

Dom je bio samo jedan od desetak takvih institucija u Irskoj u koje su tokom 20. stoljeća slali trudne djevojke i neudane žene. Mnoge su majke nasilno odvajane od svoje djece, a stotine djece preminulo je u tajnosti.

Annette McKay iz Manchestera prisjeća se svoje majke, koja je 1942. rodila djevojčicu Mary Margaret nakon što je bila silovana. Djevojčica je preminula šest mjeseci kasnije, a Annette se nada da će njeni posmrtni ostaci biti pronađeni kako bi mogli biti pokopani pored majke.

Irska vlada izvinila se 2021. godine zbog visokih stopa smrtnosti novorođenčadi u domovima za majke i djecu. Utvrđeno je da je oko 9000 djece preminulo u 18 institucija obuhvaćenih istragom. Red sestara Bon Secours priznao je neprihvatljiv način pokopa i ponudio finansijsku odštetu.

Iskopavanja koja mogu trajati i do dvije godine otkrivaju nasljeđe zanemarivanja i prezira.

Historičarka Corless naglašava: “Crkva je propovijedala brigu za nemoćne, ali djeca rođena izvan braka nikad nisu bila uključena. Ne mogu shvatiti kako su ovo činili malim, ranjivim bebama.”

Naoružana policija raspoređena je na aerodromu “Hitrou” u Londonu zbog incidenta na parkingu, javili su britanski mediji.

“Službe za vanredne situacije i policija trenutno su angažovane u vezi sa incidentom na višespratnom parkingu terminala tri. Putnicima se savjetuje da izdvoje dodatno vrijeme kada putuju do aerodroma i da se za sva pitanja obrate svojoj avio-kompaniji”, objavila je uprava aerodroma na platformi “Iks”.

Policija Londona saopštila je da se događaj ne tretira kao terorizam i da je do sada uhapšena jedna osoba.

“Grupa muškaraca poprskala je više ljudi vjerovatno vrstom biber-spreja, a potom su napustili mjesto događaja”, navedeno je u policijskom saopštenju, dodajući da, iako su neki ljudi u bolnici, njihove povrede ne djeluju opasno po život.

Istraga je u toku, objavio je portal “Baha brejking njuz”.

Bijela kuća predstavila je novi dokument – Nacionalnu bezbjednosnu strategiju – koji označava najradikalniji zaokret američke spoljne politike u posljednjim decenijama. Strategija, pisana u duhu politike “Amerika na prvom mjestu”, oštro mijenja dosadašnji pristup prema Evropi i svijetu, dok istovremeno preispituje ulogu Sjedinjenih Država u globalnom poretku.

Dokument na 33 stranice odbacuje tradicionalne evropske saveznike gotovo omalovažavajućim tonom, naglašava potrebu dijeljenja moći sa Kinom, te poziva na okretanje novim partnerima u Zapadnoj hemisferi – u regionu gdje Vašington, realno, ima vrlo malo pouzdanih prijatelja.

Prema pisanju CNN-a, strategija počinje tvrdnjom da su dani kada je Amerika “držala svjetski poredak kao Atlas” iza nas. Nejasno je, međutim, da li se time opisuje prošlost ili se najavljuje novi pravac politike. Dokument ističe da SAD više ne teži globalnoj dominaciji, ali istovremeno želi spriječiti dominaciju drugih sila. Uspon Kine opisuje se kao proces koji se odvijao “na račun Amerike”, pri čemu se zanemaruje činjenica da su kineski jeftini proizvodi decenijama poboljšavali životni standard u SAD-u.

Strategija otvoreno sugeriše da se kineski uticaj može “obuzdati”, ali ne i u potpunosti zaustaviti. U tom kontekstu, Bijela kuća vidi šansu za stvaranje savezništava “bliže kuće”, u obje Amerike, iako se upozorava da taj kurs nosi rizike i moguća razočaranja.

Dokument se poziva na takozvanu “Trampovu korelaciju” sa čuvenom Monroovom doktrinom iz 1820-ih, koja je zagovarala dominaciju Sjedinjenih Država u oblastima najbližim sopstvenim obalama. Iako djeluje kao povratak starim geopolitičkim idejama, strategija ne nudi jasnu viziju kako bi to trebalo da izgleda 2026. godine. Nije ni objašnjeno koliko stvarnih, moćnih saveznika SAD ima u regionu, dok istovremeno prijeti bombardovanjem narkokartela, a pomiluje bivšeg predsjednika Hondurasa optuženog za korupciju.

Iako strategija koristi tešku, ozbiljnu retoriku, pojedine ideje djeluju potpuno odvojeno od realnosti. Pojedine rečenice zvuče kao akademska verzija Trampovih govora iz Ovalnog kabineta, obojena tonom koji podsjeća na mračne forume na internetu. Posebno zabrinjava dio koji se odnosi na Evropu – tradicionalno najbližeg američkog partnera.

Dokument se oslanja i na stavove potpredsjednika Džej Dija Vensa, iz njegovog februarskog govora na Minhenskoj bezbjednosnoj konferenciji, u kome je bez dokaza optužio evropske zemlje za “gušenje slobode govora i demokratije”, kao i za uništavanje sopstvenih ekonomija prevelikom regulacijom. U strategiji se tvrdi da većina Evropljana navodno ne može slobodno izraziti želju za mirom sa Rusijom, što predstavlja pojednostavljen i pogrešan pogled na situaciju na kontinentu.

Još opasniji dio dokumenta pozajmljuje retoriku ekstremnih evropskih krugova, naročito rasističku teoriju “velike zamjene”, upozoravajući da Evropu navodno čeka “civilizacijska erozija”. Tvrdi se da bi “za nekoliko decenija pojedine zemlje NATO-a mogle postati većinski neevropske”, kao i da bi takva promjena etničke strukture učinila te države nepouzdanima za američke interese.

Strategija čak sugeriše da bi SAD trebalo da podstiču “otpor trenutnoj trajektoriji Evrope” – što se može shvatiti kao direktno miješanje u unutrašnja pitanja evropskih država.

Suprotno tome, Rusiji se ne upućuju takve kritike, već se odnosi sa Moskvom opisuju kao odnos “strateške stabilnosti”. SAD se ne predstavljaju kao saveznik Evrope u okviru NATO-a, nego kao “posrednik u smanjenju rizika od sukoba između Rusije i evropskih država”.

Dokument kritikuje Evropu kao “vojnu silu koja se boji braniti sebe”, dok potpuno ignoriše činjenicu da Tramp redovno hvali ruskog predsjednika Vladimira Putina, čija je ekonomija manja od italijanske, a vojska nesposobna da pokori slabijeg susjeda.

Posebno je problematično što strategija ne nudi nikakav konkretan plan za “preživljavanje” Ukrajine kao funkcionalne države – već samo ističe da je vašingtonska politika “mišićava, a suzdržana”, “realistična, ali ne realist”, i “pragmatična bez pragmatizma”.

U konačnici, dokument zvuči kao zbrkana mješavina pritužbi, strahova i nejasnih poruka bez jasnog cilja – nešto što će, sigurno, odjeknuti širom svijeta, naročito u Evropi koja je već izrazila duboku zabrinutost zbog novog američkog kursa.