Kristijan Šmit, kojeg Republika Srpska ne priznaje za visokog predstavnika, podnio je Savjetu bezbjednosti najnoviji šestomjesečni izvještaj u kojem je, između ostalog, optužuje Republiku Srpsku, predvođenu predsjednikom Miloradom Dodikom da, kako tvrdi, “aktivno podrivaju državu BiH, njene nadležnosti i institucije, a time i Dejtonski sporazum”.

“Njihova prijetnja da paralizuju državne organe blokiranjem njihovog rada i donošenja odluka prijetnja je funkcionisanju države i njenoj sposobnosti da obavlja svoje odgovornosti. Njihova prijetnja da će jednostrano povući Republiku Srpsku iz ustavnog, pravnog i institucionalnog okvira države – uključujući Oružane snage BiH i poreskog, pravosudnog i izbornog sistema BiH – prijetnja je uspostavljanju paralelnog okvira Republike Srpske”, navodi se u izvještaju Šmita.

Navodi da svi politički činioci moraju izraziti svoje bezuslovno poštovanje prema Dejtonskom sporazumu i BiH, njenom državnom suverenitetu i teritorijalnom integritetu, koje, kako kaže, djelimično nedostaje.

Šmit takođe kaže i da su stranke vladajuće koalicije u Republici Srpskoj nastavile da organizuju proteste između dva entiteta nazvane “Granica postoji”.

Šmit u izvještaju optužuje Republiku Srpsku i njeno rukovodstvo za, kako navodi, “nezapamćen kontinuiran pritisak na pravosudne institucije”.

“Osim promovisanja ukidanja Suda BiH i Tužilaštva BiH, vladajuća koalicija Republike Srpske podriva Ustavni sud BiH kao čuvara ustavnog i pravnog poretka BiH. Predstavnici vladajuće koalicije Republike Srpske otvoreno zloupotrebljavaju institucije BiH u ostvarivanju tog cilja”, navodi Šmit u dijelu izvještaja.

Ako se, kaže, Šmit nastave ove radnje bi “mogle dovesti do de fakto, ako ne i de jure, raspuštanja BiH, što predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik stalno zagovara”.

“To bi bio scenario s ozbiljnim posljedicama”, kaže, između ostalog, Šmit u izvještaju koji će biti na dnevnom redu SB UN”, prenijeli su sarajevski mediji.

Ekonomska aktivnost u BiH je usporila a stopa rasta u trećem kvartalu je iznosila 1,9%, što je znatno ispod stope rasta od 3,8% u 2022. Ekonomski pokazatelji – poput vanjskotrgovinske razmjene i industrijske proizvodnje – potvrđuju da se radi o usporavanju, navodi se takođe u tom izvještaju.

“U 2023., izvoz i uvoz u BiH su opali za 7,1%, odnosno 3%. Industrijska proizvodnja je opala za 8%. Inflacija je iznosila 6,5%. Direktne strane investicije u trećem kvartalu iznosile su 1,433 milijarde KM (što je za 23,9% više u odnosu na isti period 2022. godine). Socijalni pokazatelji su poboljšani, ali napredak je samo statistički. Prosječna neto plata u decembru 2023. godine iznosila je 1.297 KM, što je povećanje od 8,9% u odnosu na decembar 2022. Prosječna penzija od 582 KM u Federaciji i 541 KM u RS povećana je za 20,7%, odnosno 13,8%. Ipak, nivoi prihoda su znatno ispod prosječne cijene potrošačke korpe koja iznosi preko 2.800 KM za četveročlanu porodicu, što ukazuje da čak i oni sa stalnim primanjima teško sastavljaju kraj s krajem,” napisao je Šmit u svom izvještaju.

Naveo je kako je broj zaposlenih iznosio 852.813 (što predstavlja rast za 0,9%) a da je broj penzionera 727.337 i veći je za 2,3%.

“Politička nestabilnost i loš životni standard navode se kao ključni faktori koji tjeraju ljude. Što se potonjeg tiče, Eurostatovi indikatori koji mjere nivo ekonomskog blagostanja zemalja stavljaju BiH na evropsko dno. Dodatni faktor koji se navodi kao razlog odlaska iz zemlje je korupcija. Indeks percepcije korupcije Transparency Internationala za 2023. svrstao je BiH na 108. mjesto od 180 zemalja,” tvrdi Šmit.

Time je, navodi visoki predstavnik, BiH tek druga od dna po rangu percepcije korumpiranosti.

Što se tiče finansijskog sektora, Šmit je naveo kako je on stabilan, a prema preliminarnim podacima, bankarski sektor u BiH je u 2023. ostvario rekordnu dobit od 709 miliona KM. To predstavlja povećanje od 41,2% u odnosu na 2022. godine.

Šmit u Republici Srpskoj nije priznat jer njegovo imenovanje na funkciju visokog predstavnika u BiH nije potvrđeno u Savjetu bezbjednosti UN, kako je to predviđeno Dejtonskim mirovnim sporazumom.

Jelena Trivić kandidovala se za gradonačelnika Banjaluke, ali o politici, a ni programu koji bi trebalo da predstavi nije naučila ništa. Krajnji domet predsjednice NF svodi se na napade na gradonačelnika Banjaluke Draška Stanivukovića i eventualno Milorada Dodika, jer to je jedini način kako može da se pojavi u medijima.

Sopstvenih ideja Trivić nema, Stanivukoviću “broji krvna zrnca” i snima se kao što je to nekada davno radio on, ne shvatajući da je vrijeme kada se na taj način dobijala kampanja prošlo, s druge strane kritikuje Milorada Dodika kojem ruku na srce politički nije ni do skočnog zgloba, štaviše izražavanjem i izjavama mnogo je bliža Radovanu Viškoviću.

U nedostatku medijskog prostora, i viška para kojima raspolaže, a koje neprestalno dolaze Trivić je pokušala da kupi nekoliko portala, nudeći od 20 000 KM pa na više, međutim nijedan portal joj niko nije prodao pa je zato osnovala “Pijemont” sa skromnih 1000 pratilaca na Facebooku gdje svaku objavu sponzoriše iako je navela da za internet kampanju nije potrošila ni marku.

“Trojanski konj” SNSD-a! TRIVIĆEVA JE DODIKOV NAJJAČI ADUT? Vukanović tvrdi “Još jednom mi je ZABILA NOŽ U LEĐA”

 

Da Trivić laže nije ništa novo, odavno je poznato da joj je desna ruka Slobodan Vasković o čemu je pisao i Nebojša Vukanović, a kojeg takođe izdašno plaća kako bi pisao laži za koje nikada nije odgovarao,

“Ničim izazvana, Jelena Trivić preko svog portparola Slobodana Vaskovića pokrenula je lavinu napada i niskih udaraca, prvo na mene a potom i na ostale lidere opozicije u Republici Srpskoj a pitanje je u čijem interesu i po čijem nalogu uporno unosi nemire, tenzije i zlu krv u opoziciju, pretvarajući se da je ona jedina ispravna, kako je to za nju i njen Narodni front štetno i destruktivno”, napisao je tada Vukanović.

Misterija Jeleninih finansija nije riješena ni poslije objavljenog izvještaja CIK-a, naprotiv samo se još jednom pokazalo da “predsjednica” laže jer je rekla da je finansiraju privrednici od kojih je dobila samo 5000 KM, a njeni troškovi su daleko veći.

Jelenu vrlo vjerovatno zaista finansiraju stranci jer priča da iza nje stoji Aleksandar Vučić “ne pije vodu”, obzirom da Vučić političku situaciju u Srpskoj poznaje bolje od nje, a i suviše je inteligentan da bi ulagao u projekat osuđen na propast.

JECA REKORDERKA! Ko kaže da nema para, TRIVIĆ IMA DONATORE kakve svijet vidio nije!

Pored viška para i nedostatka ideja Jelena ima i problem kadra, jer će joj lista očigledno biti sastavljena od odbornika preletača bez ijedne diskusije, ako do izbora iko i ostane kod nje…

Zanimljivo je da je u njenom društvu vrlo često odbornik Nemanja Kondić (nemušti), kojem je prvo poklonjen mandat u PDP-u ali je vrlo brzo prebjegao u NF. Žalosna istina je da Kondić do danas nije imao nijednu diskusiju u Skupštini grada Banjaluka.
Imitirajući Stanivukovića od prije pet godina Kondić se posvetio snimanju videa i aktivnom vođenju kampanje, ali u gradskom parlamentu sjedi i ćuti.
S obzirom na to da NF nema puno izbora u sopstvenoj partiji koju u posljednje vrijeme napuštaju i oni koje je Trivić skupo platila, biće zanimljivo vidjeti  da li će ona koja kritikuje sve redom dozvoliti da se na njenoj listi nađe upravo odbornik koji u skupštinskoj sali godinama ćuti, ali nisu mu strani ni skandali.

Jer Kondić nije nepoznat javnosti, ali ne po političkom angažmanu, nego po raskalašnom ponašanju i vrijeđanju starijih od sebe. Nakon suludog slavlja na dan obilježavanja pomena za 12 banjalučkih beba, odbornik NF-a objavio je video u očito alkoholisanom i ko zna kakvom još stanju te se pohvalio dobrom atmosferom u izlasku. Video je u međuvremenu obrisao ali fotografije su ostale.

Vlada Republike Srpske je uz 31. izvještaj Savjetu bezbjednosti Ujedinjenih nacija dostavila i priloge među kojima su zaključci Međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godina.

U navedenim zaključcima je navedeno da su, nakon temeljne istrage, utvrdili da su “ubistva u Srebrenici 1995. godine bila ratni zločin, ali da se nije dogodio, niti pojedinačni zločin genocida, niti genocid uopšte”.

Влада Српске је уз 31. Извјештај Савјету безбједности Уједињених нација доставила и прилоге међу којима су закључци Међународне комисије за истраживање страдања свих народа у сребреничкој регији у периоду 1992-1995. година.https://t.co/v9qSOgcWiu

— Влада Републике Српске (@Vlada_Srpske) May 14, 2024

Riječ je o poglavlju 11 Izvještaja Međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godina.

– Izvještaj je sastavljen na osnovu naučne metodologije od strane eminentnih stručnjaka svjetskog ranga iz svojih oblasti sa prestižnih univerziteta i instituta, na čelu sa izraelskim istoričarem Gideonom Grajfom, koji je profesor na Univerzitetu u Teksasu i jedan od vodećih istraživača Holokausta u svijetu, dok su ostali članovi Komisije bili su istaknuti akademici iz SAD, Јapana, Australije, Nigerije, Italije, Srbije i Njemačke – ističe se u saopštenju Vlade Srpske.

U izvještaju je navedeno da je zločin u Srebrenici 1995. godine uslijedio nakon etničkog čišćenja te regije od strane muslimanske-bošnjačke vojske, u kojem su na stotine srpske djece, žena i staraca namjerno mučene i ubijene.

– Srpski narod dožio je strašne zločine na ovom području, što je potpuno zanemareno, već postoje namjere da se prikaže da su bošnjačke žrtve u Srebrenici jedine žrtve – navodi se.

Ubistva srpskih civila, uključujući djecu
Takođe, rečeno je da srebreničku regiju, odnosno Srednje Podrinje, sa istorijskog aspekta nije moguće posmatrati u svjetlu događaja iz jula 1995. godine, jer kako se može vidjeti iz izvještaja, sukobi između Srba i muslimana u Srednjem Podrinju započeli su aprila 1992. godine, a početkom maja izntenzivirale su se napadačke aktivnosti muslimanskih oružanih snaga na području opštine Srebrenica, koje su započele sistematičnu kampanju etničkog čišćenja srpskih sela u okolini Srebrenice, sa ciljem zauzimanja Bratunca i presijecanja Republike Srpske na dva dijela.

Kako je opisano u izvještaju, jedno od većih srpskih sela u Srebrenici, Podravanje, napadnuto je 24. septembra.

Tada je ubijen 31 civil i pripadnik seoskih straža, nekoliko ih je zarobljeno, a selo je spaljeno.

Srpsko selo Fakovići u opštini Bratunac, spaljeno je 5. oktobra, a ubijeno je 28 civila i pripadnika seoskih straža, od čega 12 žena.

– Svega nekoliko dana kasnije (8. oktobra) u opštini Zvornik, u selima Šetići i Malešići, ubijeno je 14 civila i pripadnika seoskih straža srpske nacionalnosti. Veliki napad muslimanskih snaga iz Srebrenice na srpska sela Bjelovac, Sikirići i Loznica u opštini Bratunac odigrao se 14. decembra 1992. godine – podsjećaju u izvještaju.

U ovom napadu ubijena su 62 lica srpske nacionalnosti, dok su mnogi Srbi, uglavnom žena i djeca odvedena u zarobljeništvo. Јedna grupa žena i djece, njih 17, razmijenjena je 6. februara 1993. godine.

– Na veliki hrišćanski praznik Božić 7. januara 1993. godine muslimanske jedinice iz Srebrenice započele su opsežan napad na srpska sela u opštini Bratunac, posebno ciljajući selo Kravicu – ističe se u saopštenju.

Dodaje se da je tom prilikom prognan sav srpski živalj, dok su sela bila razrušena, popaljena i opljačkana. U napadu je ubijen 51 civil i pripadnik seoskih straža.

Јedan dio Srba je, kako se navodi, zarobljen i odveden u Srebrenicu.

– U istom naletu i u sklopu velike ofanzive koja se izvodila prema opštini Bratunac, muslimanske snage su 16. januara 1993. godine izvršile napad na Skelane. Srpsko civilno stanovništvo na ovom području bilo je u okruženju sa tri strane, te je pod pritiskom protjerano u Srbiju – navodi Vlada Srpske u svom izvještaju.

Dodaju da je u napadu ubijeno 57 civila i pripadnika seoskih straža.

Vlada Srpske dalje ističe da napadom na Skelane 16. januara 1993. godine od strane muslimanskih snaga sa sjedištem u Srebrenici čije su akcije bile koordinisane od strane vojnog i političkog vrha iz Sarajeva, zaokružena je teritorija muslimanske enklave Srebrenica, u tom trenutku etnički najčistijeg područja u ratnoj Bosni i Hercegovini.

Demilitarizacija Srebrenice i Žepe
Muslimanske oružane snage, takozvane ARBiH, su na ovom području očigledno počinile brutalne i sistematske zločine za koje je njihova komanda u Sarajevu znala.

Sa druge strane, do ovog perioda bilo je i napada Vojske Republike srpske na oružane snage tzv. ARBiH u muslimanskim naseljima, u kojima je stradao određen broj vojnih obaveznika i civila.

U izvještaju podsjećaju da je sredinom aprila 1993. godine postignut je Sporazum o demilitarizaciji Srebrenice i Žepe, koji su potpisali predstavnici VRS, tzv. ARBiH i UN-a koji su bili garant provođenja ovog sporazuma odnosno i demilitarizacije enklava Srebrenica i Žepa, ali ističu da muslimanske snage u Srebrenici na čelu sa svojim rukovodstvom u Sarajevu ni u jednom trenutku nisu dozvolile da budu razoružane, nego su na demilitarizovanu zonu gledali kao na utočište za reorganizaciju svojih vojnih potencijala iz kojeg bi u buduće mogli da vrše dejstva po dubini Vojske Republike Srpske.

– Od kada je stupio na snagu ovaj Sporazum pod pokroviteljstvom UN-a od sredine marta 1993. pa do sredine ljeta 1995. godine pripadnici 8. OG, osnosno 28. divizije ubili su oko 450 srpskih civila i vojnika na području oko Srebrenice. Sa druge strane, u periodu od 1992. godine pa do početka 1995. godine, prema muslimasnkim i drugim izvorima muslimanska strana je u ovoj regiji imala oko 2.100 poginulih, od kojih je, kako je navedeno u zvaničnoj monografiji 28. divizije tzv. ARBiH, 1.800 bilo vojnika, od kojih je određen broj danas sahranjen u Memorijalnom centru Srebrenica – Potočari – stoji u izvještaju.

U izvještaju se može vidjeti da su, zbog sve agresivnijeg djelovanja pripadnika 28. divizije i realne opasnosti da se ostvare njihovi vojno-politički planovi o presijecanju Republike Srpske u Srednjem Podrinju, snage VRS krenule sa izvođenjem akcije kodnog naziva „Krivaja 95“. Prvobitna akcija nije predviđala zauzimanje samog grada Srebrenica, ali kako je 28. divizija odlučila da napustiti odbranu grada i svoje porodice i krene u proboj iz okruženja, VRS je odlučila da uđe u sam grad.

– Posmatrajući novonastalu situaciju iz vojno-taktičkog aspekta, pri tome imajući u vidu nizak broj žrtava i dovoljno materijalno tehničkih sredstava, kao i podršku holandskog bataljona UNPROFOR-a, da je 28. divizija odlučila da brani grad do samog pada Srebrenice ne bi došlo tako lako – naglašava se.

Proboj prema Tuzli
Ipak, komanda 28. divizije naredila je da se u Šušnjarima okupi svo aktivno i rezervno vojno osoblje, srebrenička policija, i svi borbeno sposobni muškarci iz Civilne zaštite i radne obaveze. Svi stacionirani vojni obveznici u Šušnjarima primili su naređenje da izvrše borbenu operaciju proboja prema Tuzli i formirali su borbeni poredak koji se zaputio prema Tuzli kroz teritoriju pod kontrolom VRS-a. U koloni se nalazilo oko 12.500 ljudi.

Relevantni izvori, prvenstveno dokumenti vojne i civilne bezbjednosti tzv. Republike BiH, zatim dokumenti MKSЈ, potvrđuju vojni status kolone. Izjave učesnika u proboju koje su date organima civilne i vojne bezbjednosti BiH, a koje su citirane u ovom izvještaju, detaljno opisuju vojnu prirodu kolone, vojni statusu česnika, lanac komandovanja, borbeni raspored, naoružanje itd. Takođe, kolona je trebala proći put, izvršiti proboj, pod borbom dug preko 80 kilometara i sukobila se sa oko ukupno 4.000 pripadnika VRS.

Rekonstrukcija događaja vezana za kretanje pomenute kolone, odnosno proboj iz okruženja, predstavlja jedan od značajnih dijelova Izvještaja Komisije. Na osnovu postulata krivične istrage put i dešavanja za kolonu praćena su od mjesta iz sata u sat, i iz dana u dan. Na osnovu procjene gubitaka bazirane na izjavama preživjelih svjedoka u proboju i izvještajima tzv. Armije BiH, sa velikom vjerovatnoćom možemo reći da je tokom cijele rute kretanja kolone stradalo u borbama, međusobnimo bračunima i samoubistvima između 4.000 – 5.000 ljudi.

– Upravo na osnovu tog broja, kao i analizirajući ukupan broj stradalih, bili smo u mogućnosti da vršimo procjenu broja zarobljenih učesnika u proboju. Na osnovu analiziranih podataka, komisija je procijenila da je minimalan broj zarobljenih pripadnika muslimanske vojske, redovnog i rezervnog sastava, između 1.500 – 2.000 a maksimalan između 2.500 – 3.000 ljudi – ističe se.

Kako bi se utvrdio broj osoba koje su ubijene u masovnim strijeljanjima, polazilo se od pretpostavke da je ukupan broj zarobljenih učesnika u proboju maksimalan broj strijeljanih lica. Pored toga, mora se uzeti u obzir činjenica da određeni broj zarobljenika nije strijeljan, već da je kasnije razmijenjen. Dakle, ovaj pomenuti broj od maksimum 2.500-3.000 zarobljenih, odnosno strijeljanih lica u periodu od 14. do 16. jula 1995. godine, do koga je došla kriminalistička istraga je u potpunosti u skladu sa rezultatima forenzičko-antopološke analize vršene od strane Komisije.

Budući da su svi masovno pogubljeni pojedinci u početku bili ukopani u primarne grobnice, iz ugla forenzičke arheologije urađena je analiza tih grobnica. Forenzička analiza pokazala je da, teoretski uzevši, najveći broj individua koje su mogle da se nalaze u primarnim grobnicama ne prelazi 3.715 individua, i to samo u slučaju da su grobne jame iskorištene u potpunosti – bez praznog prostora između tijela.

Manipulacija imenima žrtava
Takođe u izvještaju se navode manipulacije sa imenima žrtava, o čemu je detaljno u Izvještaju navedeno na stranama 367-385, 400-401.

U izvještaju kada se govori o pojmu genocida u kontekstu dešavanja u srebreničkoj regiji i presudama Međunaronog krivičnog suda za bivšu Јugoslaviju ( MKSЈ-a), neosporno treba kritički posmatrati činjenicu da je Tribunal imao suviše ograničen pogled na događaje iz jula 1995. godine.

– MKSЈ nije raspravljao o raznim motivima poput onog da je i srpska strana ponudila razmjenu Srebrenice i Žepe za teritoriju pod kontrolom Srba u i oko Sarajeva, nije se osvrnuo ni na konstantnu vojnu prijetnju koju je predstavljala 28. divizija tzv. ARBiH koja je bila stacionirana u Srebrenici u trenutku demilitarizacije od 1993. godine – navodi se u izvještaju Vlade RS.

Dodaje se da je nakon temeljne istrage Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine, zaključeno da se u Srebrenici nije dogodio, niti pojedinačni zločin genocida, niti genocid uopšte.

Iako Komisija ne smatra ubistva koja su se dogodila oko Srebrenice genocidom, ona u uvažava činjenicu da su hiljade ljudi (uglavnom ratnih zarobljenika) ubijene i da odgovorne za ove zločine treba kazniti.

– Svako licitiranje brojkama veoma dehumanizujuće za sve žrtve svih naroda, jer su tu radi o ljudskim životima i sudbinama u ratu i da su brojke u ovom slučaju navedene isključivo za potrebe naučnog istraživanja bez želje da se bilo koja žrtva negira ili ponizi – zaključeno je u izvještaju, piše RTRS.