Godinu dana je prošlo od nestanka i ubistva dvogodišnje Danke Ilić. Prije nego što je potvrđena vijest o ubistvu, policija, spasilačke službe i građani tragali su za njom punih 10 dana.

Iako je optužnica protiv osumnjičenih sa ubistvo potvrđena po drugi put, Dejan Dragijević i Srđan Janković priznali su da su počinili ubistvo, a onda povukli priznanje. Dragijevićev brat Dalibor u policiji je priznao da im je pomagao da sakriju tijelo, ali je tokom policijskog zadržavanja umro i do tužilaštva nije stigao. Tako je ovaj slučaj, punih godinu dana kasnije, i dalje pod velom misterije, a glavno pitanje koje se i danas postavlja je – gdje je tijelo djevojčice?

Dvododišnja Danka Ilić nestala je u naselju Banjsko Polje kod Bora, dok je sa majkom i bratom bila ispred porodične pojate. Kako je od starta govorila majka Danke Ilić, ona je krenula da sinu da vode, a kada se okrenula, Danke nije bilo. Nakon što ju je tražila sama, pozvala je supruga, a potom je pozvana i policija. Tog dana uveče po prvi put u Srbiji je aktiviran sistem “Pronađi me”.

Tokom prvih dana potrage bageri su rašćišćavali područje na kom je nestala devojčica, a u okolini su policija i spasioci sa psima tragali za djevojčicom, kopano je u blizini mjesta nestanka devojčice, a pregledani su i bunari i podzemni kanali oko kuće, dok su naselje oblijetali helikopteri. Policija je pregledala kuće u selu, legitimisala mještane i prikupljala informacije o tome da li je neko kritičnog dana vidio djevojčicu, a pregledani su i šahtovi ljudi u dvorištima.

Tokom prvih dana potrage došlo je do više hapšenja. Slobode je lišen policajac iz Bora zbog sumnje da je odavao podatke iz istrage, kao i dvojica muškaraca u Bosni i Hercegovini, koji su tražili 25.000 evra kako bi pružili informacije o nestanku djevojčice, za šta se ispostavilo da su u pitanju lažne informacije, te da su spomenuti muškarci željeli da se okoriste o situaciju, ali su im umjesto toga na ruke stavljene lisice.

Roditelji djevojčice više puta su tokom prvih pet dana potrage, ali i kasnije, pozivani na razgovore u policiju kako bi eventualno pružili neke informacije koji bi pomogli u potrazi za djevojčicom.

Šesti dan potrazi se pridružila i bečka policija, s obzirom na to da se pojavio snimak djevojčice u Beču koja je izuzetno ličila na Danku, a raspisana je i žuta potraga Interpola za nestalim licima. Djevojčica na snimku zaličila je na Danku čak i članovima njene šire porodice, ali se u Austriji javila žena koja je rekla da je na snimku ona sa svojom kćerkom, te su sumnje u to da je Danka u Austriji otklonjene.

Policija iz sve više država u regionu davala je obavještenja svojim građanima kako da postupaju u slučaju da vide Danku, s obzirom na to da se nije znalo da li ju je neko odveo preko granice.

U nastavku potrage u Srbiji pregledano je Borsko jezero, a počelo se i sa čišćenjem deponije na starobanjskom putu. Javnost u datom momentu i dalje nije znala koji je razlog čišćenja deponija na više lokacija, ali je sve dobilo smisao naknadno, nakon hapšenja osumnjičenih.

Desetog dana potrage saopšteno je da je Danka Ilić ubijena i da su uhapšena dvojica osumnjičenih za ubistvo. Odmah je saopšteno da su uhapšeni policiji priznali da su izvršili ubistvo. Kako je rečeno, oni su djevojčicu udarili automobilom, stavilo je u prtljažnik, a potom njeno tijelo bacili na deponiju na Starobanjskom putu.

Evropski sud za ljudska prava dao je rok Srbiji do 31. marta da se izjasni o mogućoj upotrebi soničnog oružja na protestu u Beogradu 15. marta.

Ovo se navodi u saopštenju organizacija civilnog društva u Srbiji, nakon što je Evropski sud sinoć zatražio od Republike Srbije odgovore na pitanja.

– Našoj državi dat je rok da se do 31. marta izjasni o tome da li su korišćena nedozvoljena sredstva protiv demonstranata, koji je pravni osnov za navodno korišćenje takve vrste oružja i koje su mjere zaštite od arbitretne upotrebe takvih sredstava – navodi se dalje.

Evropskom sudu za ljudska prava obratile su se organizacije civilnog društva: Beogradski centar za ljudska prava, Crta, FemPlatz, Građanske inicijative, Incijativa za ekonomska i socijalna prava A11 i Komitet pravnika za ljudska prava – YUCOM, prenosi Radio 021.

Kako navode, to su uradili u ime “47 građanki i građana Srbije, a povodom dešavanja kojim je prekinuto 15 minuta odavanja pošte žrtvama tragedije na novosadskoj Železničkoj stanici”.

– U podnesku koji je upućen Sudu u Strazburu za izricanje privremenih mera, organizacije civilnog društva su ukazale na činjenicu da je obeležavanje 15-minutne tišine za stradale u padu nadstrešnice Železničke stanice u Novom Sadu nasilno prekinuto upotrebom još uvek nepoznatog i opasnog soničnog ili drugog sličnog sredstva, koje je izazvalo telesno povređivanje, veliko uznemirenje, paniku i stampedo okupljenih, kao i da se našim organizacijama javilo preko 4.000 građanki i građana Srbije koji su svedočili o tome šta se desilo, koji su prijavili niz zdravstvenih tegoba, telesnih povreda, fizičkih i psihičkih problema i simptoma – navode oni.

Evropski sud je i od građanki i građana koji su se obratili takođe zatražio da do 31. marta dostave konkretne informacije, posebno u vezi sa zdravstvenim stanjem i posljedicama po zdravlje koje su pretrpjeli građani i građanke Srbije koji su bili izloženi dejstvu soničnog ili sličnog sredstva tokom mirnog protestnog skupa u Beogradu 15. marta 2025. godine.

Podsjetimo da je veliki protest u Beogradu prekinut nakon što je nešto uplašilo okupljene i proizvelo paniku u Ulici kralja Milana.

Sumnja se da je na građane ispaljen zvučni udar iz nekog uređaja, čija je upotreba u Srbiji zabranjena.

Vlast negira da se bilo šta od navedenog dogodilo, a do sada je otkriveno da policija posjeduje zvučne topove pod nazivom LRAD 450XL, za koje je prvo tvrdila da ih uopšte ne posjeduje, pa da ih ima ali da stoje u magacinima, da bi se na kraju pokazalo da su uređaji ipak montirani na policijskim vozilima, kao i da su ta vozila bila na ulicama Beograda.

Radio 021

Kao pravoslavac ne mogu da učestvujem u napadu na bratski narod, rekao je 1999. godine tada poručnik u grčkoj Mornarici Marinos Ricudis i odbio je naređene svoje komande da stavi svoj brod “Temistokle” pokrene ka Jadranskom moru i stavi ga u službu NATO snaga tokom bombardovanja SR Jugoslavije.

Sada mu se na tome zahvalio Novak Đoković.

Najveći srpski sportista svih vremena i najveći teniser ikada postavio je sliku Ricudisovog murala koji se nalazi na Dorćolu i uz nju postavio citat sa početka teksta na grčkom, pa se na taj način zahvalio velikom prijatelju srpskog naroda koji je tokom godina ozbiljno propatio zbog ovakve svoje odluke.

On je prije nego što je okrenuo svoj brod imao savjetovanje sa svojom posadom, ali i sa svojim duhovnikom i na kraju je brod vratio u Grčku. O tome je obavijestio pretpostavljenje i tadašnjeg grčkog patrijarha Hristodulua, ali nije mogao da prođe bez posljedica. Osuđen je i uhapšen, a ovako ga je citirao Novak Đoković:

Šta se desilo sa Marinosom Ricudisom?

Zbog odbijanja da izvrši naređenje 21. aprila 1999. godine osuđen je na dvije i po godine zatvora. Nakon toga su izbili brojni protesti u Grčkoj. Prije nekoliko godina on je posjetio Srbiju gdje ga je odlikovao patrijarh srpski Irinej. Tom prilikom je poglavar Srpske pravoslavne crkve rekao: “Gospodin Ricudis je bio u situaciji da učestvuje u sramnom napadu na našu zemlju 1999. godine. Kao komandant vojnog broda stigao je u Jadransko more, ali mu savjest nije dozvolila da ispuni ono što je bio dužan da učini.”

Ricudis je tada istakao da nije mogao da vjeruje da ga neko tjera da ratuje protiv Srba i da se ne kaje zbog svoje odluke.

– Nisam mogao da vjerujem da ću poslije 18 godina, od kad sam odbio da učestvujem u ratu protiv srpskog naroda, doživjeti blagodarnost i zahvalnost srpskog naroda i moje pravoslavne braće. Velika je čast što primam priznanje od vas – časnih i hrabrih, od moje pravoslavne braće koja nikad nisu prestala da štite i čuvaju svoje svetinje i sveta mjesta. Sve žrtve srpskog naroda, tradicija, predanje, pravoslavlje i srpska kultura bili su najznačajnije nadahnuće za mene – rekao je Ricudis.

Osim što je dobio orden Svetog cara Konstantina nuđeno mu je da primi srpsko državno odlikovanje, ali je to odbio sa obrazloženjem da hrabrost ne pripada njemu nego srpskom narodu.

Što se tiče murala na Dorćolu i to je prokomentarisao:

– Kada govorimo o muralima, vaši ljudi su ih naslikali da bi meni iskazali zahvalnost, a istina je da sve što želim jeste da ja izrazim zahvalnost vašem narodu.

Jer, prije nego što sam donio odluku da ne poslušam naređenje i ne bombardujem Srbiju, koju sam donio iz srca, gledao sam hrabri otpor srpskog naroda i hrabre vojnike koji su se borili protiv NATO sila.

Mondo