Connect with us

Politika

VUKAN RAZARA OPOZICIJU! Otima glasove dojučerašnjim saborcima i “UJEDA” SVE OKO SEBE!

Žestoke kritike lidera pokreta „Za pravdu i red“, Nebojše Vukanovića, upućene na račun gradonačelnika Banjaluke, Draška Stanivukovića, ali i pojedinih funkcionera SDS, podijelili su opoziciju, a mi smo pitali da li su ovi njihovi „okršaji“ kontraproduktivni.

Vukanović je u posljednjih par mjeseci pokrenuo „politički rat“ protiv opozicionara, za koje tvrdi da su u „simbiozi sa režimom“ .

Prvi na spisku se našao banjalučki gradonačelnik i nekadašnji Vukanovićev „saborac“, Draško Stanivuković, ali i pojedinci iz SDS, među kojima je ovih dana i predsjednik Opštinskog odbora SDS Višegrad, Miroslav Kojić.

“Odmaže opoziciji”
Vukanović je Kojića nazvao „predratnim špijunom i mešetarom“ koji je sklopio „dil“ sa vlašću u Srpskoj, predvođenu SNSD.

Dio opozicionara zamjera Vukanoviću njegov oštar jezik i javne kritike na račun visokih funkcionera PDP i SDS, koji se nalaze na čelima pojedinih lokalnih zajednica, tvrdeći kako on na ovaj način „odmaže opoziciji“.

Član Predsjedništva SDS, Vukota Govedarica, juče je javno poručio Vukanoviću da njegovo djelovanje unutar opozicije postaje kontraproduktivno.

Razumijem da se Vukanović i njegova stranka Za pravdu i red nastoje nametnuti javnosti i nezadovoljnim glasačima, ali način na koji on to radi nije primjeren, jer se sve više fokus stavlja na odnose unutar opozicije, a sve manje na stranke na vlasti i SNSD. Sigurni smo da SNSD likuje nad ovakvim pojavama, iako su odnosi i unutar SNSD i koalicije vlasti daleko lošiji nego što se to predstavlja javnosti – tvrdi Govedarica, koji je poručio da Vukanović treba da preispita svoje ponašanje unutar opozicije.

Slično je ranije za Vukanovića izjavljivao Stanivuković, ali i član PDP iz Bijeljine, Miloš Stanišić.

“Nisu sukobi već napadi”
Poslanica PDP u parlamentu Srpske, Tanja Vukomanović, takođe, smatra da su ovi napadi kontraproduktivni.

Ona ističe da se ne bi složila da je riječ o sukobima u opoziciji već o napadima, kako kaže, jednog čovjeka prema ostalim opozicionarima.

Vidimo da mnogi ljudi u opoziciji ćute na to sve, ne oglašavaju se baš zbog toga što ne žele da prave dodatne sukobe. Prva ja ne bih htjela da dam tu privilegiju i to uživanje strankama iz vlasti da gledaju kako se opozicija međusobno svađa i sukobljava – ističe Vukomanovićeva za Srpskainfo.

Dodaje da su Vukanovićevi „napadi“ kontraproduktivni, te da idu na štetu opozicije, a u korist vlasti.

Navodi da je nekoliko razloga za to.

– Jedan od njih je gubljenje povjerenja građana u opoziciju. Građani su poslije izbora razočarani, zbunjeni i ne znaju uopšte u šta da vjeruju, da li u ono prije izbora ili u ono poslije izbora, s obzirom da je u kampanji vladala poprilična sloga u opoziciji, a poslije toga je sve krenulo nekim drugim putem. Građani, što možemo vidjeti i u anketama, ali i komentarima na društvenim mrežama, često stavljaju sve opozicionare u isti koš; kažu da su razočarani i da više neće izlaziti na izbore, a pitaju se i za koga su glasali – ističe Vukomanovićeva.

“Uzima glasove od opozicije”
Ona kaže da pored ovakve opozicije vlast trenutno djeluje složno.

Kao drugi razlog zašto su sukobi kontraproduktivni Vukomanovićeva navodi da sve to ide u prilog SNSD i njegovim koalicionim partnerima, jer dok se javnost bavi sukobima i napadima opozicije, vlast može bukvalno da radi šta god hoće.

Dodaje da joj je žao što se u javnosti više priča o Vukanovićevim „verbalnim napadima“ na pojedine opozicionare nego o tome da je Nenad Nešić postao ministar ili da u Savjetu ministara sjede dva ministra s pravosnažnim presudama.

– Skreće se pažnja sa važnih tema i jako bitnih problema kojim bi čitava opozicija trebala da se bavi, a u suštini se bavimo jedni drugima. To ide u prilog samo vlasti. Opozicija se ne jača tako što se napadaju opozicionari, već se tako opozicija slabi – smatra Vukomanovićeva.

Poručuje da ukoliko Vukanović na ovaj način misli da dobije glasove, a možda ih i dobije, to neće biti glasovi koje je uzeo od SNSD i vlasti, već od opozicije, tačnije od SDS i PDP.

– Ovo Vukanovićevo„čišćenje opozicije“ neće donijeti nove glasove opoziciji, već će ih samo preraspodijeliti, i opet vlast u tome ima korist – objašnjava Tanja Vukomanović.

Saradnja republičke i lokalne vlasti
Ona kaže da bi saradnja republičkih i gradskih vlasti trebala biti najnormalnija stvar na ovom svijetu.

To što, kako dodaje Vukomanovićeva, SNSD stavlja znak jednakosti između institucija i Milorada Dodika, to ne treba da rade i ostali.

Ona ističe da bi normalno bilo da vlast na republičkom nivou ulaže u cijelu Srpsku podjednako, a ne samo u one gradove i opštine u kojima su njihovi ljudi na vlasti.

Vukomanovićeva kaže da joj je žao što Vukanović misli da je „simbioza“ ako Vlada Srpske ulaže u Banjaluku. Ona ističe da Vlada treba da ulaže u svaki dio Srpske, jer je to njena obaveza.

Navodi da sukobi postoje i unutar vlasti, ali oni probleme rješavaju iza zatvorenih vrata, a ne javno, kao što se to dešava u opoziciji.

– Žao mi je što neki žele da jačaju sebe, a jačajući sebe slabe opoziciju. Treba svi zajedno da se udružimo i bavimo temama koje su bitne za građane – poručuje Vukomanovićeva.

“Takvi ne mogu biti moji saborci”
S druge strane, Vukanović ostaje pri svom stavu da treba kritikovati sve koji na bilo koji način prave „pakt sa vlašću“, pa makar to bila i njegova rođena majka.

On ističe da je i ranije bio kritikovan kada je na isti način govorio o paktu nekadašnjih opozicionara Nenada Stevandića, Obrena Petrovića, Miće Mićića, Milana Tubina, Ognjena Tadića i njima sličnima, s vlašću, što se na kraju pokazalo kao tačnim.

– I tada su mi govorili: „Ti razbijaš opoziciju“. Ako oni guraju probleme pod tepih, ja neću – kategoričan je Vukanović.

On ističe da nije riječ o nikakvom sukobu u opoziciji već o konceptualnoj razlici.

Vukanović kaže da je Vukota Govedarica vrlo rado prihvatio Nenada Nešića u opoziciju i hvalio ga, ali i mnoge druge za koje se pokazalo da nikada nisu bili iskreni opozicionari.

– Čudi me da su Govedarici i mnogima u SDS prihvatljiviji Nešić, Goran Selak i Rodoljub Drašković nego ja koji se iskreno borim protiv sistema. Ne interesuje me da li se neko preziva Stevandić, Tadić, Kojić ili Bjelica. Ko god sarađuje i pravi dilove sa režimom protivnik je ovog naroda i dio mafijaške hobotnice koja vlada ovom državom. Takav čovjek ne može da bude moj saborac – ističe Vukanović za Srpskainfo.

“Guraju probleme pod tepih”
On kaže da stvari moraju da se raščiste te da nema namjeru da ćuti.

Vukanović dodaje da su Govedarica i SDS za protekle izbore pravili kampanju u čitavoj Hercegovini, insistirajući da njega ne bude ni na jednom skupu, osim u Trebinju, gdje bez njega nisu mogli napuniti salu.

Vukanović ističe da su mu SDS i Govedarica, kao nagradu što je podržao Mirka Šarovića na izborima i što je bez ikakvih uslovljavanja najmanje 10 godina učestvovao u kampanjama PDP i SDS, onemogućili da rukovodi bar jednim skupštinskim odborom.

– Ni tu mi nisu željeli izaći u susret. To što ljudi u vrhu SDS stavljaju stvari pod tepih i drže u svojim redovima Cicka Bjelicu, Vasilija Perića, Miroslava Kojića i slične, a mene vide kao problem, to se mene ne tiče niti me ičim obavezuje. Ovo nije izborna godina i želim stvari da izvedem na čistac – poručuje Vukanović.

Uvjeren je da opozicija ne može pobijediti aktuelnu vlast upravo zbog dvostrukih igrača u sopstvenim redovima. Vukanović ističe da neće odustati od svojih principa.

– Toliko sam principijelan da sam zbog povlačenja posmatrača na izborima raspustio svoj možda najjači odbor, koji sam imao u Zvorniku – kaže Vukanović.

Dodaje da se ne može tražiti podršku naroda, a ignorisati volja tog istog naroda.

Konceptualne razlike
Politički analitičar Velizar Antić stava je da ne postoji sukob u opoziciji, koju trenutno čine tri partije – SDS, PDP i Vukanovićev pokret „Za pravdu i red“.

Mada su sve ove partije opozicione u odnosu na vlast u Srpskoj, među njima, ipak, ima rivalstva, jer se sve bore za što veći broj opoziciono orijentisanih birača. Jednostavno rečeno, za ove tri partije biračko tijelo je isto. To su svi oni ljudi koji nisu zadovoljni vlašću u Srpskoj. Samim tim, ove partije su i konkurencija jedni drugima – ističe Antić za Srpskainfo.

On kaže da Vukanović, koji se u prethodnom periodu istakao oštrom retorikom i djelovanjem u Narodnoj skupštini RS, može biti zadovoljan izbornim rezultatom na prethodnim izborima.

Sasvim sigurno će, dodaje Antić, Vukanović željeti da i u sljedećem periodu ojača svoju partiju i da na sljedećim izborima osvoji još veći broj glasova.

– Najveći broj novih glasova može da osvoji upravo u onom biračkom tijelu koje je podržavalo SDS ili PDP. Napad na neke visoko rangirane političare u ovim strankama sasvim sigurno neće naići na odobravanje samih tih stranaka – ističe Antić.

I u sljedećem periodu, kako kaže on, mogu se očekivati određene nesuglasice i povremeni napadi između opozicionih političkih partija.

Related Topics:

Politika

DODIKOV ODGOVOR DENISU! “Srpska je napadnuta od KRETENA kao što je Bećirović”

Predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik izjavio je danas da je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić u pravu kada kaže da je Srpska napadnuta, a napadnuta je od kretena kao što je Denis Bećirović i ideologije koja u sebi nosi rušenje Dejtonskog sporazuma.

“Naravno da je Republika Srpska napadnuta, i te kako, ali od takvih kao što je Bećirović znaćemo se odbraniti”, rekao je Dodik novinarima u Laktašima.
Dodik je istakao da se ignorišu činjenice da u ustavni poredak interveniše stranac koji nema nikakva ovlaštenja i to muslimani u BiH prihvataju kao parlamentarno donesenu normu.

Umjesto da Bećirović ćuti i solidariše se sa današnjim danom, Dodik je rekao da se mora biti politički i ljudski idiot da sipa so na ljutu ranu srpskom narodu u danu kada se obilježava stradanje više od 500.000 Srba u Jasenovcu u najstrašnijem zločinu u prošlom vijeku.
“Zločine u Jasenovcu počinio je značajan broj njegovih sunarodnika muslimana, koji su bili hrvatsko ustaško cvijeće, a jedan od njih u Handžar diviziji bio je i Alija Izetbegović. S kim da imamo suživot u BiH, sa ovakvim kretenima kao što je Bećirović!? Naravno da ga nema”, kategoričan je Dodik.
On je ponovio da je Vučić bio potpuno u pravu, a da je Bećirović jedna trećina BiH.

“On nije BiH i ne može da priča u njeno ime. On je mogao da govori `ja kao muslimanski član Predsjedništva imam svoj stav`, ali on govori u ime BiH, što nije tačno jer 49 odsto BiH pripada Republici Srpskoj”, rekao je Dodik.

Ukoliko budu nastavljeni pritisci na Republiku Srpsku, Dodik je rekao da ona ima svoj put, da svakim danom jača svoju suverenost i samostalnost.

Nakon što je Vučić rekao da je danas napadnuta i Republika Srpska, oglasio se i Bećirović koji je naveo da je predsjednik Srbije “potpuno nenadležan i neovlašten da govori o bilo kakvom napadu na BiH ili neki njen dio”.

Nastavi čitati

Politika

CVIJANOVIĆ PORUČILA BEĆIROVIĆU! “Nisi nadležan”

Nisi nadležan da predstavljaš stavove BiH, poručila je srpski član i predsjedavajuća Predsjedništva Željka Cvijanović bošnjačkom članu Denisu Bećiroviću.

Cvijanović je ukazala da je za to nadležno Predsjedništvo BiH, i to samo onda kad su u tom stavu sadržani glasovi sva tri člana Predsjedništva.

– Takođe, Bećirović nije ni nadležan, ni pozvan da tumači stavove Republike Srpske, a institucije i građani Republike Srpske, koja čini 49 odsto teritorije BiH, osjećaju se ugroženo stalnim nastojanjem političkog Sarajeva da privatizuju zajedničke institucije BiH i da stavove i želje bošnjačkih političara nameću predstavnicima drugih naroda – naglasila je Cvijanović.

Na pitanje da prokomentariše izjavi Bećirovića u kojoj je, između ostalog, naveo da predsjednik Srbije Aleksandar Vučić nije nadležan da tumači zakone BiH, Cvijanović je odgovorila da je beskrajno jadno da u danu u kojem Srbija i Republika Srpska obilježavaju stradanje stotina hiljada žrtava u jasenovačkoj fabrici smrti, od kojih su u najvećem broju bili Srbi, upravo bošnjački član Predsjedništva BiH, kao jedan od tri, misli da ima pravo da komentariše poziciju Republike Srpske, a da to nemaju predsjednik Republike Srpske ili predsjednik Srbije.

– Ovo je još jedan od primjera ko guši BiH – zaključila je Cvijanović.

Nastavi čitati

Politika

ISTORIČAR MILAN KOLJANIN! “Cijela NDH bila poprište zločina”

Jasenovac je žižna tačka stradanja Srba jer je politika Nezavisne države Hrvatske (NDH) bila potpuno uništenje Srba, Roma i Jevreja. To su bile grupe osuđene na uništenje prema zvaničnoj politici ustaške države, koja je stvorila posebne organe i deo tog sistema bili su logori Jasenovac. Prvo Gospić sa područnim logorima Jadovno i na ostrvu Pagu, a kasnije, kao naslednik gospićkog logora smrti, jer su tamo odvođeni ljudi isključivo da bi bili ubijeni, uspostavljen je prvi logor u okviru sistema Jasenovac, čija je prvobitna namera bila uništenje zatočenika, uz radnu funkciju.

Poručio je to u intervju za “Glas Srpske” ugledni srpski istoričar Milan Koljanin, koji je dobar dio života posvetio izučavanju Drugog svjetskog rata i mračne istorije NDH, naglašavajući da i danas, nakon osam decenija od proboja jasenovačkih logoraša nema mjesta zaboravu stratišta i zločina, ali ima za još bolje uvažavanje naučne istoriografije i ulaganja u ljude i projekte koji će se baviti i pitanjima Jasenovca i stradanja u NDH i Drugom svjetskom ratu.

Ustaške snage iz Jasenovca, podsjeća, nisu uništavale zatočenike samo u Jasenovcu, nego i u bližoj i daljoj okolini.

– Ubijali su srpsko stanovništvo gde god su mogli da nađu nekoga. To je bio užasan sistem masovnog uništenja koji je sprovođen u samom logoru, ali i u blizini. Jasenovac treba gledati kao simbol i mesto najvećeg stradanja, ali nikad ne treba izgubiti iz vida da je cela teritorija NDH, prije svega srpski etnički prostori, bila poprište masovnih zločina i masovnog stradanja. Tu pre svega mislim na masovna stratišta kao što su Garavice kod Bihaća i niz drugih. Neka su imala izuzetno simbolični značaj, kao što je stratište u Glinskoj pravoslavnoj crkvi, gde su bila dva velika pokolja Srba 1941, da bi posle toga i crkva bila srušena. Tako da nisu samo fizički uništavani srpski životi, nego i srpska duhovna i kulturna baština. Potpuno je trebalo uništiti srpski narod i sve njegove simbole. Zbog toga je zabranjivano srpsko ime, srpsko pismo – ćirilica, srpski kalendar, a sve srpske ustanove su bile ukinute, a kao najvažnija je Srpska pravoslavna crkva, koja je simbol srpskog identiteta. Sve to treba imati u vidu kada se govori o Jasenovcu i povodom Jasenovca. Gde god su mogle ustaške snage su ubijale Srbe do poslednjih dana, do početka maja. Poslednji masovni zločin je upravo bio u logoru Jasenovac, jer je uoči proboja uništena velika grupa prvo ženskih zatočenika, pa i muških, a preostalih, oko 1.000, odlučilo je 21. aprila 1945. da ako ginu, poginu u borbi. I sledećeg dana je usledio organizovan proboj jasenovačkih zatočenika zahvaljujući kojem je njih 104 uspelo da sačuva život. A svi ostali, i to je taj najveći zločin na kraju rata, su ubijeni od strane komande logora. Sam logor Jasenovac je posle tog proboja bio napušten. Drugog dana maja 1945. su srpske jedinice ušle u razrušeni Jasenovac, prepun leševa i ruševina, jer su ustaše minirale postrojenja – kazao nam je Koljanin.

GLAS: Vi ste dobar dio života posvetili izučavanju Drugog svjetskog rata i mračne istorije NDH, čiji je dio sistem logora Jasenovac, među kojima je i stratište Donja Gradina. Zbog čega? Šta Vas je odvelo u tom pravcu?

KOLjANIN: Niz okolnosti, ali i ono što je bio predmet rada Instituta za savremenu istoriju – veliki jugoslovenski projekat o Jugoslovenima u svim logorima u Jugoslaviji i van zemlje. I moj institut je bio koordinator tog projekta i meni je zadatak bio logor Sajmište u Zemunu. Tom istraživanju sam posvetio sedam godina, ali ta tema je uvela u problematiku stradanja u Drugom svetskom ratu. Taj logor je važan kako za stradanja Srba iz okupirane Srbije tako i iz NDH. Većina zatočenika koji su stigli u logor na Beogradskom sajmištu je poticala sa teritorije NDH. To su uglavnom bili Srbi, civili koji su uhapšeni i dovedeni, između ostalog, i u Jasenovac, a mnogi koji su stigli u Jasenovac su upućeni u logor Sajmište, a odatle i u druge nemačke logore. Ispostavilo se da broj zatočenika koji je potreban Nemcima za ratnu privredu koji su bili u logorima i zatvorima u Srbiji nije bio dovoljan, tako da je zaključen ugovor o preuzimanju zatočenika iz ustaških logora, odnosno iz Jasenovca sa svojim najvećim logorom Starom Gradiškom. Već od maja 1942, kada su odvođene poslednje grupe jevrejskih zatočenika u smrt, počele su da stižu grupe iz ustaških logora Jasenovac i Stara Gradiška, odakle i u logor u Norveškoj. Ta godina je bila godina najvećeg stradanja i dotoka zatočenika iz Jasenovca i najvećeg stradanja u logoru Sajmište, tako da skoro trećina koja je stigla tu nije dalje ni otišla, jer su stradali od bolesti, torture, gladi. To je bilo i vreme njemačko-hrvatske vojne operacije na Kozari. Jun, jul i avgust su bili meseci velikog stradanja na Sajmištu i to mahom logoraša iz Jasenovca. Postoje tu i neki porodični razlozi koji su me vezivali za ovu temu.

GLAS: Odakle potiče najviše činjenica o Jasenovcu? Iz dokumentacije ili svjedočenja preživjelih logoraša?

KOLjANIN: Još u ratu je formirana komisija za ratne zločine, postojale su komisije u pojedinim republikama, takozvane zemaljske komisije i zaista su počele da rade, prikupljale su dokumenta i izjave preživjelih. To je bio glavni izvor, ali nažalost te komisije su prestale da rade već 1947. godine, mada su prikupile veliki materijal, ali to je trebalo nastaviti i sistematski istražiti celi prostor Jasenovca i najvećeg stratišta, a to je Donja Gradina. To su ogromna polja smrti gde je najveći broj zatočenika stradao. Nisu izvršena forenzička ispitivanja prostora, ali prikupljena dokumenta komisija i izjave su za nas primarni izvori. Tu treba pomenuti i rad pukovnika Antuna Miletića iz sredine osamdesetih godina koji je prikupio i objavio četiri toma dokumenata koji se odnose na logor Jasenovac.

GLAS: Možete li uopšte izdvojiti detalj, sliku, podatak, izjavu koja je na Vas i kao čovjeka i istoričara ostavila najjači utisak i u kojoj se zapravo može sažeti svo zlo koje je haralo tim kompleksom logora, gdje nije bilo nimalo milosti ni za bebe ni za djecu?

KOLjANIN: Teško je izdvojiti. Iza svakog broja stoje ljudi i sudbine, ali ako bih morao da izdvojim nešto što je za mene najpotresnije, to je svakako stradalo dete. I to masovno stradanje, prvo odvajanje dece od majke, a potom i njihovo ubijanje. Ona su masovno ubijana i sa roditeljima i posle odvajanja od njih, a u vezi sa tim je, opet, i najveća humanitarna akcija spasavanja dece Dijane Budisavljević i ta nada i spas koji je stigao do hiljade njih, pre svega zahvaljujući njoj i drugim ljudima.

GLAS: Koliko danas, kao nacija, znamo o tom, kako ga neki zovu, paklu na zemlji? Strahote su godinama, čuje se, gurane pod tepih. Koliko je to doprinijelo zaboravu, odnosno umanjenju stradanja Srba, Jevreja i Roma tokom tih 1.337 dana, koliko je postojao zloglasni Jasenovac?

KOLjANIN: Nije istina da je to baš toliko gurano pod tepih. O Jasenovcu i stradanju u tom logoru postoji bogata literatura, ali manje naučnih radova. Pokojni Jovan Miljković, koji je bio na čelu Spomen-područja Jasenovac, u jednoj knjizi popisao je sve publikacije i izvore koji se odnose na Jasenovac. Ipak, hoću da kažem da nije dovoljno prisutna tema Jasenovca u javnosti, kao ni drugih stradanja. Politika sećanja se vezuje, i tako i treba, za Jasenovac, ali tu je niz manjih stratišta. Sada se daleko više govori o stradanjima na Drini. To su bili prosto zaboravljeni zločini, za njih su znali oni koji su bili pogođeni njima, ali ima dosta takvih mesta. Jasenovac treba da ima snagu glavnog simbola stradanja, ali treba znati i za druga stratišta koja su u vezi sa određenim sredinama. Treba negovati i kulturu sećanja u svom kraju, uz pominjanje Jasenovca i njegovu simboliku.

GLAS: Sporovi o broju žrtva logora Jasenovac do danas nisu okončani. Zemaljska komisija Hrvatske, osnovana 1945. godine, konstatovala je u izvještaju da je broj žrtava od 500.000 do 600.000. Njemački generali iz Drugog svjetskog rata davali su različite podatke o broju ubijenih u NDH, ali zajedničko im je to da svi pominju stotine hiljada stradalih. Međutim, kasnije su plasirali sve manje brojeve.

KOLjANIN: Sramota je što se decenijama nije na tome sistemski radilo, tako da se dočekao i taj popis stanovništva, odnosno žrtava rata 1964. godine, gde je ustanovljeno da je manje od 600.000 ljudi stradalo u celoj Jugoslaviji, a odmah posle rata je procenjivano da je stradalo više od milion. Znalo se da su uništavana cela sela, zajednice, porodice. Istraživanja su morala da budu i trebalo da budu obavljena u posleratnom periodu, ali smo došli u situaciju da se stalno licitira i na neki način zbunjuje javnost izuzetno različitim brojevima stradalih u Jasenovcu.

GLAS: Da li ste saglasni sa ocjenama, koje iznose i pojedine Vaše kolege istoričari, da politika ima sve veći uticaj na istoriju, tumačenje i pisanje? Koliko je opasno igrati se brojevima u istoriji, a posebno kada je riječ o temama kao što su Jasenovac, NDH?

KOLjANIN: Dnevna politika ne bi trebalo da koristi ni zloupotrebljava rezultate istoriografije. Naučna istoriografija je najmanje u tome, a radi se o uglavnom o ljudima koji imaju političke motive. To treba izbeći.

GLAS: Na jednoj od posljednjih zajedničkih sjednica vlada Srbije i Srpske usvojena je odluka o raspisivanju konkursa za izgradnju memorijalnih centara posvećenih jasenovačkim žrtvama u Donjoj Gradini i Beogradu. Da li će i projekti poput tih, kada budu završeni, predstavljati svojevrsne čuvare sjećanja?

KOLjANIN: Svakako, ali postoje institucije i vredne kolege koji se bave tim pitanjima, prikupljaju dokumentaciju i pišu o toj temi. Važne su i institucije, ali bi u ovim već postojećim trebalo da bude anagažovano više ljudi i da se ulaže i u njih i u projekte. Bitno je da se stalno istražuje, da se rade projekti i da se unapredi rad postojećih institucija. Znam da se o tim centrima već neko vreme priča i žao mi je što to već nije i završeno.

Kanonizacija Stepinca
GLAS: Jednom ste na konstataciju da papa Franjo nije proglasio Alojzija Stepinca svecom i pitanje da li se to može promijeniti nakon njega rekli da sigurno može. S obzirom na ono što slijedi u Vatikanu, da li to očekujete?

KOLjANIN: Teško je reći. Zavisiće od samog pape i njegovog stava. Vidjeli smo da je dosadašnji papa bio protiv toga, smatrajući da su to neraščišćena pitanja. S njim je ta stvar stavljena ad akta, a sve će zavisiti od političke procene Vatikana i samog pape. Ako se bude nastavila politika pomirenja i sporazumevanja koju je vodio papa Franjo, pretpostavljam da ovo pitanje neće biti stavljeno na dnevni red, ali sve je pitanje i procene Vatikana da li treba kanonizovati Stepinca ili ne.
Glas

Nastavi čitati

Aktuelno