Međunarodni centar za nenasilne sukobe, sa sjedištem u Vašingtonu, nedavno je objavio priručnik o obojenim revolucijama pod naslovom “Podsticanje četvrtog demokratskog talasa: Priručnik za suzbijanje autoritarne prijetnje”, piše ruski geopolitičar Leonid Savin za sajt “Geopolitika”.

Izvršni direktor ovog Centra je Ivan Marović, jedan od lidera srpskog “Otpora”, organizacije koja je odigrala ključnu ulogu u rušenju srpskog predsjednika Slobodana Miloševića.

Ovaj izvještaj je pripremljen zajedno sa Skofort centrom za strategiju i bezbejdnost Atlantskog savjeta, glavnim istraživačkim timom NATO-a u SAD.

Kako se navodi u ovom dokumentu, priručnik je pripremila radna grupa koju su činili predstavnici Fondacije za otvoreno društvo Džordža Soroša, Nacionalne zadužbine za demokratiju i članovi “Fridom hausa”, koje se niz godina, kad god je to u interesu SAD, bave organizovanjem državnih udara.

Arapsko proljeće u Egiptu

U uvodu se objašnjava da je takvo mešanje neophodno za bezbjednost SAD i njihovih “demokratskih saveznika”, odnosno satelita. Bukvalno u trećoj rečenici se tvrdi da su “diktatorski režimi u Kini, Rusiji, Iranu, Venecueli i mnogim drugim zemljama postali represivniji.”

Kao i obično, autori ćute o svojim saveznicima, o autokratijama na Bliskom istoku poput Bahreina, gdje su nakon početka Arapskog proljeća protesti bili brutalno ugušeni.

– SAD tvrde da njihov demokratski sistem ugrožavaju autoritarni režimi, a da mnoge demokratije doživljavaju krizu legitimiteta. Ovo drugo je svakako tačno – primjećuje Savin, budući da Kolektivni zapad već dugo koristi represivne metode, a narodi na Zapadu su isključeni iz upravljanja. Evropska komisija čak i ne bira komesare na izborima.

Ko ima pravo na suverenitet?

Svrha ovog priručnika je stvaranje takozvanog četvrtog demokratskog talasa, koji će se usmjeriti protiv “autokratskih režima”, a to su zapravo sve one države koje SAD označe kao prijetnju.

Pobunjeničke grupe se nazivaju “petom kolonom”. Vlada treba da učini podršku demokratiji “centralnim faktorom u spoljnim poslovima”. Predsjednik SAD treba da sačini “strategiju nacionalne bezbjednosti za podršku demokratiji”.

U dokumentu se govori o pružanju pomoći “pokretima otpora” koji podržavaju demokratiju. Ovdje se konkretno pominju razne vladine agencije, Kongres SAD, Stejt department i USAID.

Diplomatske službe će pomagati relevantne pokrete i podržavati autonomne medija, kako na lokalnom, tako i na globalnom nivou. Naravno, ovde nije riječ o zaista nezavisnim, već o medijima zavisnim od Zapada.

Drugi dio se odnosi na razvoj novog normativnog okvira pod nazivom “Pravo na pomoć” (R2A), što podsjeća na raniju doktrinu “Odgovornosti za zaštitu” (R2P), pod čijim okriljem su SAD su intervenisale na Haitiju i u Jugoslaviji, bombardovale Libiju i obezbijedile oružje za pobunjenike u Siriji.

NATO agresija na Jugoslaviju

U dokumentu se tvrdi i da pravo na suverenitet drugih država nije apsolutno:

– Kada autokrate uskrate pravo svom stanovništvu na samoopredjeljenje, to otvara mogućnost intervencije, u cilju zaštite stanovništva.

Kada je režim u Kijevu ovo pravo uskratio sopstvenom stanovništvu, a Rusija intervenisala da zaštiti njegova prava, Zapad je to nazvao “neopravdanom agresijom”. Najsvježiji primjer je podrška Izraelu u suzbijanju otpora Palestinaca.

Postoji jasan kriterijum šta se podrazumijeva pod demokratijom iz perspektive SAD: ako je vlada lojalna Vašingtonu, onda može da radi šta hoće. Ali ako vlada vodi sopstvenu politiku, onda će je Vašington smatrati odgovornom za gaženje temelja demokratije.

Put ka digitalnoj diktaturi Zapada

U trećem dijelu se govori o “jačanju demokratske solidarnosti” u cilju pritiska na “represivne režime”. Radi se o koordinaciji sankcija i stvaranju tribunala za zastrašivanje drugih država.

Priručnik preporučuje ne samo sankcije, već i sajber napade na infrastrukturu drugih država. Nedavno uspostavljeni NATO sajber forum nastavlja ovu liniju, koja vodi uspostavljanju digitalne diktature Zapada.

Otprilike 90 odsto republikanaca smatra da su Sjedinjene Države izuzetne po onome šta su učinile za svijet ili po onome šta predstavljaju. Ovo dobro objašnjava drskost sa kojom se SAD miješaju u poslove drugih zemalja i organizuju krvave udare pod izgovorom “uvođenja demokratije”.

Projekat “dekolonizacije Rusije” SAD su bez uspjeha pokrenule još 2022. godine. Kako zaključuje Savin, vjerovatno je da će vlada SAD usvojiti preporuke iz ovog priručnika, što znači da će biti još pokušaja da utiče na unutrašnju političku situaciju u Rusiji, posebno uoči izbora 2024. godine.

RT Balkan